ĦѦღi∂ɛн
از on 7 آذر, 1396
27 views
کندی مرموز عقربه ها
روی دیوار بی کتمان زمان
ذره، ذره جانت را می گیرد
وقتی این دلتنگی موذی کم طاقت
از کوچه های بی رهگذر خاموش می آید و
یک راست در خانه تو را می زند
خودت را به نبودن هم که می زنی
وارد می شود و در همه جای دلت اتراق می کند
جمعه هم که باشد
وا ویلایی می شود که نپرس
پسند کردم (3)
Loading...
4
بیتا
لایک
7 آذر, 1396