...

تمامِ این مدت می توانستم عاشقِ هر رهگذری که می آید بشوم و هیچ خیالی هم از تو در سرم نپرورانم من می توانستم دوست داشتن را نکِ زبانم بنشانم و با هر لبخندی دهان باز کنم و بگویم : راستی ! من دوستت دارم من می توانستم دلم را تکه تکه کنم و هر تکه اش را جایی جای بگذارم ! می بینی ؟ من می توانستم نغمه ی عاشقم عاشقم را دور تا دورِ این دنیا رقصان زمزمه کنم اما تو لعنت به این تو ! که هرکه هم که آمد به حرمتِ جایِ پایِ تو بر رویِ چشمانِ منتظرِ من سر خم کرد و به ادایِ احترام نماند ! نه که نخواهد بماند نه ! تو نگذاشتی بس که از این زبان وامانده در نمی آمد چند کلامِ دلبرانه ! تمامِ این سال ها می توانستم نمانم اما ماندم نه تنها پایِ تو من ماندم تااگر هم نیامدی دنیا ببیند این حوالی می شود هر روز و هرثانیه دل را حراجِ هر شیرین زبانی نکرد #عادل_دانتیسم