REZA
از on 10 بهمن, 1396
75 views
غزل شماره ۴۱۶
خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه
منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه
ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
پسند کردم (4)
Loading...
5
ĦѦღi∂ɛн
لایک
1
1
10 بهمن, 1396
REZA
سپااااااس
11 بهمن, 1396
REZA
تشکر از توجه شما
11 بهمن, 1396