ĦѦღi∂ɛн
از on 19 اسفند, 1396
39 views
دوستی با بعضی آدم ها مثل نوشیدن چای کیسه‌ ایست.
هول هولکی و دم دستی. برای رفع تکلیف.
اما خستگی‌ات را رفع نمی‌کنند.
دل آدم را باز نمی‌کند. خاطره نمی‌شود.
_ _ _ _ _
دوستی با بعضی آدمها مثل خوردن چای خارجی است.
پر از رنگ و بو.
این دوستی‌ها جان می دهند برای خاطره‌های دمِ دستی....!
این چای خارجی را می‌ریزی در فنجان،
می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری
و فکر می‌کنی خوشحال‌ترین آدم روی زمینی!
فقط.......
نمی‌دانی چرا باقی مانده چای در فنجان؛
بعد از یکی دو ساعت سیاه می‌شود.....
_ _ _ _ _
دوستی با بعضی آدم‌ها مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است.
باید نرم دم بکشد. باید انتظارش را بکشی.
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی.
باید صبر کنی.
آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی.
باید آنرا بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک.
خوب نگاهش کنی و عطر ملایمش را احساس کنی
و آهسته و جرعه جرعه بنوشی‌ و با آن زندگی کنی.....!