نوشته

هنوز پلکهایش را نبسته بود، آرام و بی صدا داشت خود را به دست خواب می سپرد! که زمین دلش گرفت،به خود لرزید لرزید و خراب کرد! تمام رویاهایش را حالا اوست با شانه ایی لرزان و چشمی پر از اشک و داغی بی انتها ودلتنگیهایش دلواپسیهایش امیدش وعشقش که زیر هزاران هزار آوار جامانده چه پاییز سردی! پر از بی مهری و چگونه این شبهای سردش دور از عزیزانش بخیر شود