شعر عاشقانه نو

می‌گویند عمر من و تو در محاسبات نجومی در حد پلک زدن یک ستاره هم نیست من اما حاضرم زیر تک درختی پرت افتاده‌تر از تنهایی آدم در پرتو حسن تو بنشینم و صد سالی یک بار، پلک بزنم