asa

خسته ام ... خسته از روزگار بی درو پیکر ... خسته از روزهای پی در پی و تکراری ... خسته ام از خودم از تو از همه دل من شوق پریدن دارد ولی گیر افتاده در قفسی بنام عرف معقول و نامعقول کاشی بادی که بشکند قفل قفسهای خرافات مردمان کاش بالی که پرواز کنم از این ماتمسرای بی فردا کاش میشد منو تو همچو دو کبوتر آزاد پرواز کنیم درفراسوی آرزوها کاش پرواز یادمان میدادند کاش ب جای دل شکسن ؛ قفل خرافات را می شکستیم تا عاشقانه پریدن را ، ب آرزو رسیدن را ب هم هدیه می کردیم که زندگی ... خوشی همین لحظه های دوست داشتن است ...!