0 (25)

شعری عامیانه به لهجه شیرازی در موضوع مادر.او که هر جُو مـن باشم پشت و پنــــــامه، ننه مه او که عشقش تــــو دلُم قـــدّ خـــــــدامه، ننمهاو که اَی باکیـــم بشــــــه قـــــرار و آروم نداره میشینه بالوی ســـــــرُم، فکـــــــــر دوامه، ننه مهاو که من هر چی بخوام واسم تدارک می بینه نَمی پُرسَتــــــم ازُم، بَــــرِی کجـــــــــامه، ننه مهاو که هر موقع نگاهُم می کنــــــــه با یی نظر می خونه هــــر بد و خـــــوبــــــی تو نگامه، ننه مهاو که اَی دیر بُکُنــم اَی همه نصف شب بشه می شینه گوشــــه ی اتاق و چیش برامه، ننه مهاو که اَی از رو جــــــوونی به او پرخاش بکنم اِنگـو که تشنه ی حـــــــــــــرف نابجامه، ننه مهاو که با همـــــه ی بدیم ازُم شکــــایت نداره به کسی نَمیگــــــه که محتــــاج وفامه، ننه مهاو که مـن تو زندگیم هر چـی دارم از او دارم بخدا بعــــد خــــــــدا او هــــم خدامه، ننه مه