fr

من از وقتی که عقلم را به دستان دلم دادم دقیقأ از همان موقع به دام عشق افتادم... اسیرِ کنج زندانِ جهانم دور از آغوشت به آغوشم بکش یارا ؛ که در بند تو آزادم... پدر عمریست میگوید که دست از عشق بردارم نکردم گوش و هرگز هم نمیگویم به اولادم... مپرس از من چرا جز عاشقی چیزی نمیدانم که غیر از «عشق ورزیدن» نداده یادم استادم...!!