آخر خانم موطلایی کوتاه با تاب وشلوار راه راه توی بغل آقا

در کوچه‌های یخ زده ی شهرِ بی‌فروغ ، گرمیِ چشمهای تو در بَر گرفتنیست این عشق ماندنی این شعر بودنی ست این لحظه‌های با تو نشستن سرودنی ست ...!!! حمید مصدق