آخر خانم روسری بنفش روی میز با احساس به سر آقا خودش رو چسبونده

بگو دوستت دارم و بگذار این واژه تا زیر خاک هم با ما بیاید با ما دوباره متولد شود این بار درختی شویم که شاخه هایش انگشتان من باشند برگ هایش موهای تو بگو دوستت دارم تا فردا همه باور کنند آواز دو پرنده که در قلب درختی لانه کرده اند چیزی جز "دوستت دارم" نیست محسن حسینخانی