sda

در دفتر شعرم رُخ ِ یک ماه کشیدم ماهی به کنارش شده همراه کشیدم دلبسته ی اسمی شدم و ازسر شوقم از کنج دلم تا دل او راه کشیدم تاریکی مطلق شدو با قطره ی اشکم یک یوسف ِ افتاده ته ِ چاه کشیدم صبح سحر از راه رسید و مَه عمرم شدمحو و نشستم غم جانکاه کشیدم این ضربه کاری که مرا کرد زمین گیر زجریست که از یک دل آگاه کشیدم اکنون که دراین سینه دگر نای نمانده ای کاش بفهمد که چرا آه کشیدم...!!