آخر خانم موصاف بلند خرمایی با کاپیشان قرمز وآقا بهم چسبیدن

عشقهای امروزی در دنیایی زندگی میکنم که عشق یعنی هم آغوشی قانونی و عشق پیراهن معصومی است که در زیر آن غریزه جنسی گلوی دختران و پسران مهجوب را فشار میدهد و عشق بهانه ایی شرعی برای بوسیدن وحشیانه لبهایی است که ملتهب از تمنای بوسیدن است ... و عشق یعنی قانونی کردن رابطه ایی که جرمش شلاق و زنجیر و سنگسار بود و عشق یعنی چهره نقاشی شده فساد وعشق یعنی اولش نگاه و آخرش یک دوش سرد و غسل و تیمم قبل از اذان صبح من در دنیایی زندگی میکنم که برای بوسیدن ناچیز لبهای پیر دختری می بایست افسانه لیلی و مجنون را کلمه به کلمه از حفظ باشم در دنیایی زندگی میکنم که دوستت دارم مقدمه ایی برای به گند کشیدن بستر پاک و تمیز تنهایست و معشوق را در پستوی خانه نهان باید کرد مبادا که صدای خواهشهای مکروهش گوشهای تا به دندان تیز همسایه را تحریک کند ... من به این دنیاو عشقهای کرم خورده اش میخندم و بی تفاوت میگذرم از نگاههای معصومی که آتش شهوت را در اعماق چشمهای خود پنهان کرده است... ای کاش عشق ها واقعی بود مثل تو کتابها و داستانها ...