آخر غروب خورشید ودریا ومرغان ماهی خوار روی ساحل

❤️بعضی آدم ها شبیه فانوس های دریایی اند ؛ راهْ گم کرده و غمگین ، می رسی مقابلشان ، با دیدنشان انگار ناجی ات را دیده باشی ، سراپا شوق می شوی ، ترس هایت را به دریا می ریزی و امن تر از همیشه به مسیرت ادامه می دهی ... این آدم ها هرچند لایق دلبستگی اند ولی نباید دلبسته شان شوی ؛ آنها ذاتشان است که فانوس باشند برای تمامِ گم کرده راه ها ، نه فقط برای تو ... آنها خوب اند ، ولی نه فقط با تو ! بعضی آدم ها امنیت و انگیزه ی خالص اند ، راه را نشان تو می دهند ، ولی همراهی ات نمی کنند ، چرا که رسالتشان ایستادن است و با نگرانی و اضطرابِ آدم ها جنگیدن ، با اضطرابِ همه ی آدم ها ... دیر می فهمی که این آدم ها را فقط باید دوست داشت ، فقط باید قدردانشان بود ، نباید عاشقشان شد ، نباید آنها را برای خود خواست ! چه غمگینم برای کشتیِ بی منطقی که عاشقِ فانوسِ دریایی شده ، مصرانه و بیتاب ، ایستاده تا نورِ فانوسش را روی عرشه ی کشتیِ دیگری نبیند ...❤️❤️❤️