0 (5)

مرا به شهر دلت راه بده تنهایمببین به ساحل چشمت چو موج می ایمچهارچوب دلم خرد کرده بغضم رادرون قطره اشکی چکیده غمهایممگر حصار دو دستت نشان یار نداشتکه حلقه گشت هجومت میان دمهایمقدمهای تو بشکست استخوانم رانهیب ریزش برگ است ردپاهایمتمام این دل خاکی اسیر ریشه توستحدیث قصه عشقست ،تب غزلهایمنشانه های هبوطت هنوز بر تن ماستگدازه های عمیقیست ،بغض شبهایم