(307)

من دیگر هیچ خواسته ای ندارم.چشمانت را ببند و فکر کن من دیگر نباشماتفاق خاصی نمی افتد نه؟فقط از هر جا که رد شوی بوی عطرم به گلویت چنگ خواهد انداخت.هیچ دستی نیست که کفالت هر دو دستت را با هم قبول کند و تو با با ناخن های ناز بلندت کف دستش را قلقک بدهی وصدای خندهایت هوا را پر کند.دیگر نمیتوانی در چشمانم زل بزنی و مشتت را گره کنی و محکم بر بازوی چپم بکوبی.دیگر کسی نیست شالت را روی سرت درست کند و با اخم موهایت را پس بزند از زیر شال.ابروانت را برای که میخواهی گره کنی و با اخمی خنده دار بگوی کمتر سیگار بکش کمتر.وقتی که من نباشم از ارزوهایت از شیطنت های نوجوانیت از ان روزها که کلاس تکواندو میرفتی از خندهای بلندت و از ذوق کردن های بچگانه ات برای که میخواهی بگویی.وقتی که من نباشم دیگر مهم نیست سربالا ای های دزاشیب را تند تند بدوی یا پشت ویترین های امیر اکرم لباس عروس ها را نگاه کنی.اصلا شاید هیچکدام این ها مهم نباشد اما اگر من نباشم چه کسی میتواند محکم تر از من بغلت کند و برای چشم هایت لالایی باران بخواندمن اگر نباشم چه کسی نگران بیخوابی هایت میشود چه کسی صدایت را محکم بغل میکند.من اگر نباشم چه کسی را میخواهی زیر چشمی ریز ریز نگاه کنیبه چه کسی میخواهی با یواش ترین لحن دنیا سلام کنی.اصلا من اگر نباشم چه کسی میتواند اینقدر هیجانی دوستت داشته باشد.من اگر نباشم چه بخواهی چه غرورت هم اجازه ندهدبالاخره یاد من می افتی یاد کسی که بغلش میکردی یاد کسی که سر به روی پاهایش میگذاشتی یاد کسی که برایش اهنگ های اذری میخواندییاد کسی کهدوستش داشتی...ان وقت چه بخواهی چه غرورت اجازه ندهد اشک هایت روی گونه ات میریزد و انوقت دیگر نمیتوانی بگویی چای را دم کن و کمتر غر بزن.....وقتی من نباشم.....باز هم از نبودنم بگویم یا اشتی میکنی؟