گرداب

ما گسستگان بودیم،ما پراکندگان بودیم،ما نمی دانستیم که ،متصلیم و مجموع،ما خبر نداشتیم کهبنی‌آدمیم و اعضای یک پیکر،ما نمی‌دانستم که :چو‌ عضوی به درد آورد روزگار،دگر عضوها را نماند قرار .سرانجام اما عضوی به درد آمدو جهان بیقرار شد.ما آغشتگان بودیمو آلودگان، در غوغاو در هیاهو می‌دویدیم ،بین ماضی و مستقبل،و معنی حال را نمی دانستیم،او آمد که ابن الوقت بود و گفت:صوفی ابن الوقت باشد ای رفیقنیست فردا گفتن از شرط طریقو ناگهان ریسمانِ گذشته را بریدو طنابِ آینده را هم،و ما ماندیمروی اکنونی که به اندازه یک دم بودو عمر را نشانمان داد و گفت:این قافله عمر عجب می گذرددریاب دمی که با طرب می گذرد . .‌ . !#عرفان_نظرآهاری