(129)

اتفاق بدی نخواهد افتاد، می‌دانم ... نشان به همان نشانه که چشمه‌ها از دل سخت و سنگین زمین می‌جوشند، شاخه‌های خشک، باردیگر سبز می‌شوند و سیاره‌ها قرن‌هاست که در مدار منظمی، آرام و بدون سرکشی می‌چرخند. دستان سبز خدا همین‌جاست، روی شانه‌‌های بی‌قرار انسان‌ها، خدایی که هر صبح به خورشید می‌سپارد که طلوع کند، به باد می‌سپارد که بوزد، به ابر می‌سپارد که ببارد و به زندگی می‌سپارد که جریان داشته باشد. خدا هست، خدا حواسش به همه چیز هست. من از خودم و انسان‌های حوالی‌ام در حد توان زمینی‌ام مراقبت خواهم کرد، ولی ایمان دارم که نیروی قوی‌تری ما را در پناه خودش نگاه داشته و تا اراده نکند، هیچ برگی از هیچ درخت خشکیده‌ای حتی نخواهد افتاد.می‌خواهم به روزهای سبز فکر کنم، به نور، به سفیدی، به آفتاب...می‌خواهم کتاب بخوانم، عشق بورزم و تا رسیدن صبح، آرام باشم.متوسل می‌شوم به عشق،به انسانیت، به امید،اتفاق بدی نخواهد افتاد، تمام زرد‌ها سبز خواهند شد و تمام سیاه‌ها سفید، می‌دانم ...