(319)

‌زن بودنم را دوست دارم.هرگاه دلم بخواهد ناخن هایم را بلند میکنم و لاک میزنم. موهایم را میبافم و با کِش های رنگی میبندم.چای مینوشم و از رد رژ بر استکان لبخند میزنمزن بودنم را دوست دارمدردهای ماهانه ام را دوست دارممادر شدن را دوست دارممهم نیست چقدر توهین ها به من و هم جنس هایم میشود...مهم این است که من خودم را دوست دارم.هرچقد هم مردانه پای همه چیز باایستم..یک جا بی پروا برای دست های ظریفم,دستی مردانه میخواهم..هرچقدر هم خودم را به بی احساسی بزنم آخر یکجا موهایم هوس سر انگشتان مردانه یی را میکند..یکجا دلم میخواهدباایستم دکمه های سر آستین مردی را ببندم..غذای مورد علاقه ی مردی را بپزمهرچقد هم احساساتم بمیردمن زنم, امکان ندارد از سنگ شوم..از درون احساساتم لبریز میشود..و تو نخواهی دید این احساسات پنهانی را..این نیاز های جزئی را دوست دارم...