۲۰۲۰۰۴۰۸_۰۳۱۳۲۶

بچه که بودیم …بهتر میدانستیم چطور باید ازداشته هایمان مواظبت کنیم و برایشان بجنگیمبهتر بلد بودیم دوست داشتن واقعی را…شاید اندازه ی سن مان نبود اما عشق و وفاداری را خوب می شناختیم …فرقی نمیکرد آنچه داشتیمپدر و مادر باشددوست باشد، دوچرخه یا عروسکتوپ یا مداد رنگی …هر چه بود سهم ما بوددوست داشتنی بودو با هیچ چیز در دنیا عوضش نمیکردیمآن روزها نمیدانستیم خستگی یعنی چه،دلزده گی یعنی چه …نه اهل رها کردن بودیمنه تنهایی ترجیح مان بود و نه فرار راه نجاتحالا اما،ما همان بچه ها هستیمکه حتی روزی فکرش را هم نمیکردیمکمی قد کشیدن و بزرگ شدناینهمه دنیای مان را عوض کند …