Opera Snapshot_2020-04-23_204409_www.instagram.com

راستش هیچ چیز به اندازه ی این که همه ی زندگی ام را بریزم توی چمدانی و تمام گوشه های دنج جهان را بگردم ، خوشحالم نمی کند !دلم می خواهد بدانم ؛ زبانِ برگ ها در همه جای دنیا یکی ست ؟ستاره ها همه جا یک جور می درخشند ، آفتاب ، با همین صمیمیت می تابد ؟!و خدا همه جا به همین اندازه مهربان است ؟!دوست دارم نبض زمین را بگیرم و گوشه گوشه ی جهان را نفس بکشم ،دوست دارم همیشه در سفر باشم ...که هیچ چیز به اندازه ی اکتشافات تازه و سفرهای طولانی ، خوشحالم نمی کند !سفر ، نوعی نقض قانون ثبات و تسلیم است ،نوعی شکست دادنِ مشکلات ، دردها ، عادت ها و وابستگی هابه عقیده ی من جهانگردها ، خوشبخت ترین آدم های زمین اند ،غصه هایی که نباید را نمی خورند ، دردهایی که نباید را نمی کشند و قبل از اینکه رنجی به سراغشان بیاید کوله بارشان را می بندند و می روند ...جهانگردها معنای درستِ زندگی را فهمیده اندو شاید رنجِ آدمی از همین سکون و "یک جا ماندن" باشد ...