آخر خانم مو چین خورده زیاد قرمز پوش تکیه به در داداه با گل

❤️شمع دل ما حسرت پروانه ندارد عمریست که دل میل به پیمانه ندارد غم مشتری دائم همسایه ی ما بود چندیست که جز در دل ما خانه ندارد ای عشق چه میشد که پس از مرگ بیایی شهر دل ما طاقت ویرانه ندارد ای بغض سراسیمه کمی دست نگهدار دیوار ترک خورده ی ما شانه ندارد رفتی و دگر دست مرا نای قلم نیست این کوچه دگر شاعر دیوانه ندارد...❤️❤️❤️