0 (43)f

#نیمه شبی چند دوست به قایق ‌سواری رفتند و مدت زیادی پارو زدند، سپیده که زد گفتند چقدر رفته‌ایم؟ تمام شب را پارو زده‌ایم، اما دیدند درست در همان‌ جایی هستند که شب پیش بودند، آنان تمام شب را پارو زده بودند، ولی یادشان رفته بود طناب قایق را از ساحل باز کنند.در اقیانوﺱ بی پایان هستی، انسانی که قایقش را از ساحلِ باورها و افکار کهنه باز نکرده باشد، هر چقدر هم که رنج ببرد، تکرار و کهنه‌گی را تجربه خواهد کرد.قایق ما به کجا بسته شده؟ به افکارمان؟ به نا امیدی‌ها؟ به ترسها و نگرانیهای‌مان؟ به گذشته؟بهتر است بدانیم اگر ميخواهیم به پيش برویم و در زندگی بیشتر تجربه کسب کنیم، قبل از آنكه پارو زدن در رودخانه‌ی روان حقیقت را شروع كنیم،طناب قايق آگاهی‌مان را از ساحل افكار باز دارنده باز كنیم.