اخر خانم وآقا کنار دریا نشستن روی ماسه ها در غروب

❤️دوستت دارم ،نمی دانم ، چرایش را نپرس اتفاقی دل سپردم ماجرایش را نپرس بارها باریده ام در کوچه های بی کسی در هوای بودنت اما کجایش را نپرس صورتی وقتی که می پوشی زمین تب می کند آسمان از عشق می سوزد دمایش را نپرس آسمانت را حریم صحن اغوشم بکن چون به پرواز آمدم حال و هوایش را نپرس زندگی طعم غزل از استکان حافظ است فال من خوش نیست بی تو محتوایش را نپرس من کلاغ قصه را بلعیده ام تا راه را در کنارت سر کنم تا انتهایش را نپرس...❤️❤️❤️