13970610000404_Test_PhotoN

خلوت گه من... من در این دیر بگشتم و حیران بشدم. غافل از نعمت احسان مکرم بشدم. دیشبی خواب به چشمان رفت. روح من تا ملکوت و عرش اعلایم رفت. دیده را باز نمودم و خودم را دیدم. بین اغشار و همه مردم دنیا دیدم. پادشاه و ملا.مرده شور .من همه را میدیدم. متولول و فقیر هر دو به یکجا دیدم. ناگهان در پس کرسی قضاوت خطابم فرمود. ایزدم.خالق یکتا و عزیزم خطابم فرمود. که چرا چنگ نبستی به ریسمان دلت؟ من نگفتم که منم خالق یکتای دلت؟ پس چه شد ان همه امید و نیایش به خلوص. سر سجاده و محراب نیایش به خلوص. عرق سرد نشست بر تن و از شرم سرافکنده شدم. تو گذر از سر تقصیر که گنه وار شدم. چون که بود خالق یکتا به احسان نامش . ................ّ...... دیگه نمیتونم ادامه بدم حالم خوب نیست ببخشید. mehran 1399/9/21