اخر خانم موبلند حریر سفیدپوش دست به دهن توی اتاق

❤️بعد از تو در سایه ی هیچ درختی نخواهم ماند در ابهام سبز جنگل و در سرخی گل سرخ کنار رودی از خطوط لوقا چیزی در من تمام خواهد شد و تشویش افتادن چشمی با مخمل یا دریاچه ها با من خواهد ماند؛ کیست در بالکن که با تلخی می گرید؟ و باران هم بند نمی آید هر روز این لحظه را دارم که از پوستم تو دور می شوی به غربتم غمِ آن می کُشد که بی تو مبادا بمیرم و تو ز حالم خبر نداشته باشی...❤️❤️❤️