rf

من همان زخم کاریم که به درمان نمی رسمچون ابرهای تشنه ای که به باران نمی رسمچون موجها که سجده به پای تو می کنندهرگز در این روزگاران به ایمان نمی رسم...تا آمدم شبی به خودم سرکشی کنمدیدم که شاید به ترنم باران نمی رسم...من را اگر دعا نکند ازته دل دستهای توپاییز هم اگر شوم به زمستان نمی رسم...هرکس به سایه ای سروسامان گرفت ومن بی لمس تن تو به سامان نمی رسم...بی حضور گرم تو چون کوچه ای غریببن بست می شوم و هرگز به خیابان نمی رسم...احساس می کنم که بدون نوازش دست های توچون گلی مانده پای درگل به باران نمی رسم...!☘️