آخر خانم موفری ریز قهوهای با دستمای سفید به سر نشسته توی گندم زار

❤️گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرینِ من، برای غزل، شور و حال کو؟ پر می زند دلم به هوای غزل؛ ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟ گیرم به فالِ نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال، کو؟ تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبِِِِزِِِ سرآغازِ سال، کو؟ رفتیم و پرسشِ دلِ ما، بی جواب ماند حال سؤال و حوصله‌ی قیل و قال، کو؟...❤️❤️❤️