تنهایی

کاش در حوصله تنگ زمان جای دنجی بشود پیدا کرد که در آنجا نفسی تازه کنیم و از آن جا می شد سرکی دزدانه به فراسوی زمان می کردیم به فراسوی همین تنگی آب که تو گویی دو سرش وصل به دریاهایی است کاش در تنگ همین تنگی آب موجی از عمق سراشیبی رود بال پرواز مرا می آورد کاش با زمزمه جاری این نهر پر آب باز می گشت به من حوصله یک دهن آواز بلند نغمه دلکش یک موسیقی که مرا برکشد از این همه بند کاش می شد دم یک آب کنار جای دنج و خنکی می جستیم و در آنجا می شد سرکی دزدانه به فراسوی زمان می کردیم و تو را راه گریز از قفس آب کجاست؟ جای دنج تو کجاست؟