par

#روایت ما کاش روایت دو دوست بود در جزیره ای دور و هر روز با تو در اعماق جنگل قرار می گذاشتم و پهنه ها را قدم می زدیم حکایت من وتو کاش یواشکی های دیدار بود در شلوغی جمعیتی که نمی دانیم کیستند از کجا می ایند و کجا می روند حکایت من وتو کاش حکایت لحظه ی هماغوشی گرم در کلبه ای دور کنار ساحل دریای مواج بود که هر صبح با زوزه ی باد از خواب بلند می شدیم و در کرانه ی ساحل می دویدیم حکایت من و تو کاش حکایت دوست بود دوستی بود تا ابد که حتی عشق هم در پای آن به گردی مبدل می شد راستی چرا حکایت من و تو اینقدر دور است در زمین است ما که دلی دریایی و ذهنی آسمانی داشتیم بال های پرواز ما چرا کوتاهست؟ نه زمین جای ما نیست زمین جای خوبی نیست هرجا بشرست انگار ان جا که ما می خواهیم نیست