mail_002

اشک و باران با هم از روی نگاهش می‌چکند او سرش را می‌برد پایین … خیابانِ شلوغ عابران مانند باران در زمین گم می‌شوند او فقط می‌ماند و چندین خیابانِ شلوغ او فقط می‌ماند و دنیایی از دلواپسی با غمی بر شانه اش سنگین… خیابانِ شلوغ “نجمه زارع”