10531449833861099414

محبوبِ من! نگاه دو چشم تو آشوب زای و وسوسه انگیزست مطبوع و دلپذیر و طرب افزاست خورشید گرم نیمه ی پاییزست از روزن دو چشم تو می بینم آن عالمی که دلکش و دلخواه است افسوس می خورم که چرا دستم از دامن امید تو کوتاه است ایینه ی ِ‌دو چشم درخشانت راز مرا به من بنماید باز؛ یعنی شعاع مهر که در من هست از چشم تو به سوی من اید باز... این حال التهاب به چشمت چیست؟ گویی نگاه گرم تو تب دارد می بوسدم به تندی و چالکی ای وای... دیدگان تو لب دارد! محبوبِ من!- دریغ- نمی دانی: هرگز مرا به سوی تو راهی نیست حاصل ز بیقراری و مشتاقی غیر از نگاه ِ گاه به گاهی نیست... من دامن سیاه شبانگاهم تو شعله ی سحرگهِ خورشیدی از من به غیر دود نخواهد ماند خورشید من! به من ز چه خندیدی؟ من دختر ترنج و پریزادم ای عاشق دلیر جهانگیرم مگشا به تیغ تیز، غلافم را کز وی برون نیامده می میرم من قطره های آبم و تو آتش من با تو سازگار نخواهم شد تنها دمی چو با تو در آمیزم چیزی به جز بخار نخواهد شد اما، نه، هر چه هستم و هستی باش‌ دیگر نمانده طاقت پرهیزم آغوش گرم خویش دمی بگشای تا پیش پای وصل تو جان ریزم... #سیمین_بهبهانی