thumb_HamMihan-20162446492791200921481033883.4015

زلف پر پیچ و خمت کو تا ز هم بازش کنم؟ بوسه بر چینش زنم با گونه ها نازش کنم غنچه ی صبرم شکوفا میشود اما چه دیر کو سر انگشت شتابی تا ز هم بازش کنم؟ قصّه ی رسواییم چون صبح عالمگیر شد کی توانم همچو شب آبستن رازش کنم؟ پرده ی شرمی برخسار سکوت افکنده ام برفکن این پرده را تا قصّه پردازش کنم خفته دارد دل بهر تاری نوایی ناشناس زخمه ی غم گر زنی سازی نوا سازش کنم چون غباری نرم دل دارد غمی غمخوار کو؟ کاشنای این سبکخیز سبکتازش کنم من سر انگشت طلایی رنگ خورشیدم تو شب زلف پر پیچ و خمت کو تا ز هم بازش کنم؟ سیمین بهبهانی