hpca_201631323517955410a

دُردانه ام ! چه می بری از من ، قرار را بنشین دمی ... که با تو ببینم بهار را... آه ای طلوعِ معجزه ، ای عشقِ بت شکن بشکن سکوت تلخ و بت انتظار را ... سرخ است آنچنان لب نوشت که میشود شیرین کنی به کامِ دلم ، زهر مار را ... برگرد ، روزگار من از مرگ بدتر است برگرد ، تا به خون نکشیدم روزگار را... ای عقل زیر بارِ خرد ، درد تا به کی یک بار بر زمین بزن این ، کوله بار را... در خواب ، بوسه بر لب رویایی اش زدم آیا... به بنده می دهدعشق این افتخار را ...؟