images (9)

کودکان دیوانه ام خوانند وابلهان ساحرم انگارمن تفرجگاه ارواح پریشان خاطرم ... خانه متروکم از اشباح سرگردان پر است آسمانی ناگریز از ابرهای عابرم ... چون صدف در سینه مروارید پنهان کرده ام دردل خود مومنم ،در چشم آنان کافرم ... گرچه یک لحظه ست از ظاهر به باطن رفتنم چند صد سال است راه از با طنم تا ظاهرم ... خلق می گویند:ابری تیره درپیرا هنی ست شاید ایشان راست می گویند، شاید شاعرم ... مهر درمان من است از تلخ و شیرینش چه باک هرچه باشد ناگریزم هرچه باشد حاضرم ...!