مریم
on 14 بهمن, 1396
0 views
رفت آنکه بیشتر ز همه دوست دارمش
یـارب به دستهای خودت میسپارمش
لعنت به مــــن که جای بیابان سینه ام
بایـــــــــد درون بیت غزلها بکارمش
ابری شده هوای نگاهم ولی چه سود
کـو شانه ای که سر بِگُذارم، ببارمش
تنهارفیق وهمدم من قاب عکس اوست
هر لحظه جای او به بغل می فشارمش
از ترس اینکه شعر به بیراهه ها کشد
در پشت پلکهای غـــزل می گذارمش
تنها دلیل هــــر نفس و عاشقانه هام
شد انکه دوست دارمش اما ندارمش
Dimension: 500 x 709
سایز فایل: 45.16 Kb
پسند کردم (3)
Loading...
4
ĦѦღi∂ɛн
لایک
14 بهمن, 1396
mahsa
زیبا
14 بهمن, 1396
امیر3
لاییییییییییییییک
14 بهمن, 1396