IMG_20180207_070900

درگیرِ تو بودم که نمازم به قضا رفت در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت! سجاده گشودم که بخوانم غزلم را سمتی که تویی، عقربه ى قبله نما رفت! در بین غزل نامِ تو را داد زدم ، داد آنگونه که تا آن سرِ این کوچه ، صدا رفت! بیرون زدم از خانه ؛ یکی پشتِ سرم گفت: این وقتِ شب این شاعرِ دیوانه ، کجا رفت؟! من بودم و زاهد ، به دو-راهی که رسیدیم من سمتِ شما آمدم ؛ او سمتِ خدا رفت!‍ با شانه ، شبی راهیِ زلفت شدم اما … من گم شدم و شانه پیِ کشفِ طلا رفت! در محفلِ شعر آمدم و رفتم و … گفتند: ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت؟! می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر سوزاندَمَش آنگونه که دودش به هوا رفت …!!!