212

آهای تو ک حتی شما هم نیستی برایم دیگر ... تویی ک تو بودی و تب نکرده می مردی برایم ... عاره خوده خودت ...ازچشمم افتادی ... چون اشکی ک بر خاک افتاد و بی ارزش شد ... روزی ارزش بودت برگونه هایم چ لذت بخش بود... وامروز بادیدن رزالت و پلیدیت ، ذات کثیفت نمایان شد ... امروز بی پروا رانده شدی از دلم ...وبی بازگشت رهسپارآنچه لایقت هست گشتی ...!!!