30504566-1503825

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را كه به ماسوا فكندي همه سايه‌ي هما را دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين به علي شناختم به خدا قسم خدا را به خدا كه در دو عالم اثر از فنا نماند چو علي گرفته باشد سر چشمه‌ي بقا را مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را برو اي گداي مسكين در خانه‌ي علي زن كه نگين پادشاهي دهد از كرم گدا را بجز از علي كه گويد به پسر كه قاتل من چو اسير تست اكنون به اسير كن مدارا بجز از علي كه آرد پسري ابوالعجائب كه علم كند به عالم شهداي كربلا را چو به دوست عهد بندد ز ميان پاكبازان چو علي كه ميتواند كه بسر برد وفا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحيرم چه نامم شه ملك لافتي را بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت كه ز كوي او غباري به من آر توتيا را به اميد آن كه شايد برسد به خاك پايت چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان كه ز جان ما بگردان ره آفت قضا را چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم كه لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را همه شب در اين اميدم كه نسيم صبحگاهي به پيام آشنائي بنوازد و آشنا را ز نواي مرغ يا حق بشنو كه در دل شب