قرار دادن لینک مستقیم :

روزی از روزهای خدا ، دو همشهری قصد سفر کردند ... یکی فقیرو آن یکی غنی ...پس با کاروان راهی شدند...!!! دربین راه ب درختی رسیدند ک سایه خنکی داشت ...ساربان دستور توقف و استراحت داد ...!! سر ظهر بود و هرکسی برای خودش سفره ای پهن کرد تا غذایی تناول نماید ... غنی سفره ای از مرغ بریونی و غذاهای لذیذ ...مرد فقیر سفره نان خشک و کاسه ای آب ... هنگام سرو ناهار توجه مرد غنی ب مرد فقیر جلب شد ک هرباز نان خشکی از سفره فقیرانه خود بر میداشت ب آب داخل کاسه میزد و میگذاشت بر دهان و سپس دوست بر آسمان بلند میکرد و خدای را شکر میکرد و این تا انتهای غذا خوردن ادامه داشت تا مرد غنی هم غذایش را خورد و سفره را جمع کردو گفت خدایا شکرت ...!! مرد فقیر هم سفره رو جمع کردو مکرر گف خدایا شکرت ...!!! مردغنی ک از شکرگزاری مرد فقیر متعجب شده بود ...روی کرد ب او و گفت ... همشهری من اینهمه غذاهای خوشمزه و متنوع خوردمو یکبار خدا رو شکر گفتم ولی درعجبم ازتو ک نان خشکی برآب میزدی و بردهان می گذاشتی و هربار خدارو شاکربودی حکمت این کارت درچیست ...؟؟؟ مردفقیر نیش خندی زدو گفت توحکمت کار مرا نمی دانی ولی اوخودش می داند ک با هر شکر گفتنی چه ها ب او گفتم و چ طعنه هایی ک زدم ... واینگونه بود ک خدای مهروی دردل غنی انداخته و تا پایان سفر باهم دوست و رفیق بودند ولی همچنان هرکه نان از عمل خویش خوردندی دا ...!!!