Tb

چنان دل کندم از دنيا که شکلم شکل تنهاييست ببين مرگ مرا در خويش که مرگ من تماشاييست... مرا در اوج ميخواهي تماشا کن تماشا کن گرفتار بودم در ديروز مرا امروز تماشا کن... در اين دنيا که حتي ابر نمي گريد به حال ما همه از من گريزانند تو هم بگذر از اين تنها... فقط اسمي به جا مانده از آنچه بودمو هستم دلم چون دفترم خالي قلم خشکيده در دستم... رفيقان يک به يک رفتند مرا با خود رها کردند همه خود درد من بودند گمان کردم که هم دردند... شگفتا از عزيزاني که هم آواز من بودند بسوي اوج ويراني پل پرواز من بودند... گره افتاده در کارم به خود کرده گرفتارم به جز در خود فرو رفتن چه راهي پيش رو دارم ...!