royayee-parastesh-madadi

مرد رویایی غزلهایم شاعر پرستش مددی سایه در سایه ات پرنده ترم تا نگاهت به عمق جان برسد مرد رویایی غزلهایم دستهایت به آسمان برسد گونه ام بوسه زار لبهایت سهم آرامشم نفس هایت هر نگاهم شمیمی از عشق است بر سر ساحل هوس هایت خواستم در شکوه اشعارم از تو مردی بسازم افتاده دیدمت در فروتنی مردی بی نهایت حریف و آماده تو غزلواره ی نفس هامی شاه بیت تمام خوبی ها بی تو پروانه ای زمینگیرم در شب انتقام خوبی ها دست هایت شکوه پرواز است خنده هایت تلاطم دریا موج اندام تو بلاخیز است لای حجم ترنم دریا میچکد از اشاره ی نفست قطره ی عشق بر غرور تنم تو نباشی اگرچه باشم کوه باز هم بی اراده می شکنم جاری واژه های تقدیری آستان شکوه لبخندم با تو دنیای من پر از شور است روی دستت دخیل می بندم تا خدا بر دلم ترانه سرود تار موی تو را نشانم داد شعر گفتم غزل تراشیدم از نگاه تو آسمانم داد سهم دستان آسمان خیزت هیچ شوقی بجز “پرستش” نیست معبد پر طراز آغوشت غیر از آئینه ی نوازش نیست آخر شعر من بیا بنشین در کنار تمام آهوها مرد رویای من غزلها را کن معطر به عطر لیموها شاعر : پرستش مددی