IMG_20160904_045638-1-1

چون چشم مست تـــــو در این زمـــــانه ام ویـــــران نکـرده بـــــود کسی آشیـــــانـــــه ام . آنگـــــونـــــه سوخت پـــــرم زین شراره هـــــا ای شمع،خانه سوخت کنون زین زبانه ام . گـــــردشگران رفتــــه بـــــه آن شهر سوخته! نـــاکــام مانده هر که ندیده ست خــــانه ام . در شوق صبح بــودم و آن زلفک سیـاه ت تمدید کـــــرده بــــــود شب بـی کــــــرانـــــه ام . سرمــــــای روزگــــــار بـلــرزانـد شـــــانـــــه ات در زیر شـــانـه هـای تـو لـــــرزید شـــانـــه ام . آنگونه خشک کرد جهان این درخت پیر دیگـــــر کسی نــدیــــد ظـهور جـــــوانـــــه ام . تقدیـــــر کرده بـــــود مـــرا چون ستاره ای در سیل دربـدر شده گـــــان من نشـانـه ام . هشتـــــاد تــــــا مــــــژه دارد دو چشـــم تـــــو چشم تــــو مست بود! بزد تــــــازیـــــانـه ام . بعد از تو مـاندن در شهرتــــان خطــاست بعد از تو چیست به مـــــاندن بهــــانه ام؟ . رخـت سفر گرفته بـه دنـدان خود دلـــــم جـامـانده یادگـــــار دو خط این تـرانـه ام . آب ممـــــات خورده ام ای قـوم شب زده خضری به سایه های شهر شما جاودانه ام یزدان غلامے