morgh-zakhmi-1

به نام آنکه دلم را چو بم تکان می داد به بغض های فرو خورده ام امان می داد کنار این دل آشفته می نشست و به مهر به مرغ زخمی پر بسته آب و دان می داد زبان چینی دل را چه خوب می فهمید به بند ، بند کلامش به دل توان می داد به نام آنکه اگر با زبان مرا می راند بغل بغل گل بوسه به من نشان می داد همیشه نمره ی انشای من به گردن او به جای عاشق لب بسته امتحان می داد به روزگار شعف مثل همدمی دیرین به روز حادثه امید جاودان می داد ببین که می رسد او ، بعد روزهای بدم کسی که بردل آشفته روح و جان می داد به قلم زیبای : مهدی عنایتی