پرنیاجون

لپک من حبه نور لپک من یاس بلور... شکوفه عشق منه اومده از یه باغ دور... رو غنچه ابر سپید رو شط مرواری و تور... روی لباش دو برگ سرخ روی سرش کاکل بور... عاشق بوی لپکم کوزه عطر گلکم... می بزنم برای چی مست یه گوله نمکم... شب که رو تخت آسمون آفتابو قنداق میکنن... روی لحاف مخملش ستاره سنجاق میکنن ... شاپرکای بی چراغ میان سراغ ماه من... به هاله نور تنش یواشکی توک میزنن... یواشکی توک میزنن... با قرص ماه آسمون لپک من فرق میکنه... تو برکه چشاش اگه نگاه کنی غرق میکنه... عاشق بوی لپکم کوزه عطر گلکم... می بزنم برای چی مست یه گوله نمکم ...! تقدیم ب دردانه نورسیده آسمانی ... جیگررررررررررررشووووووووووو ...!