500x528_1538186373581375

جای پایش روی قلبم ماندورفت شعر زیبایی برایم خواند و رفت آنکه با عشقش دلم پروانه شد شمع سوزانی نشانم داد و رفت آنکه دریایی نمود این سینه را همچنان اشک روانم کرد و رفت آنکه اندر نو بهارم غنچه بود مونس فصل خزانم کرد و رفت آنکه هشیارم نمود از روزگار شور نسیان بر روانم کرد ورفت آنکه مونس بود و همراز دلم عاقبت بی همزبانم کرد و رفت