500x736_1539667737803388

چه می دانستیم آرزوهایمان قد می کشند و دستمان به خواستن هایمان نمی رسد. چه می دانستیم دردها نشانی مان را بلدند و می آیند و می چسبند و سمج تر از آنند که رهایمان کنند. چه می دانستیم همه جا را مردان و زنانی می گیرند که یکدیگر را می خواهند و نمی یابند. احمقانه ترین آرزویمان، بزرگ شدنمان بود، اما دیر فهمیدیم دیر. کاش کودک می ماندیم وَ همچنان تنها دغدغه مان، گم شدن دستمال هایمان در زیر درخت های آلبالو بود...