11

از پشت حصار پلک هایت غروب رفتنم را سرخ گریستی ... گویی پاییز نگاهت را بی بهانه قدم می زند... و من مستِ اندوهی می شوم که غریبانه ، فصل کوچت را بشارت می دهد...!