poetry-friend

بعدازاین راه من آنجاست،کاشانه ی دوست شوکت ورونق وهم، ساغرو پیمانه ی دوست من نه آنم که به مستی ره میخانه رَوَم سبب آنجاست، سرمنزلِ جانانه ی دوست پیرمیخانه بیآمد،به جهانم نگریست ره رُوِ من شدو خلوتگهِ شاهانه ی دوست سحرآتش زده ام خیمه ی غم را لیکن برمن آتش زده آن نرگس مستانه ی دوست صحبت ازمصلحتِ عشق نگویندبه غیر نیک گویی، بُوَد آن منطق وافسانه ی دوست هررفیقی سرِ خود بحرِ رفاقت ندهد من مُریدم به همه، خصلت فرزانه ی دوست شعر و دکلمه : لیلی آزاد