sheer-khaterat-mozhgan-madani

وقتی پای عشقم بادندانِ خاطراتت برفصل ها اشتیاق می خورد عکس رُخت بَرعکس دَرآخرین نامه ام تلخ لنگر کشید ماه، رویَش ؛ گل را گم کرد جاده بی حوصله برشعاع لبخند بادخورد به سمتِ تنهایی چمدان بست حالا میفهمم که باد چرابی رحمانه سبقت گرفت تا زُلفم هزاربار بدهکارت شود پاییز نفسش رابِبُرَد تاعکس دونفره مان تار شود باورکن لنگرهم میدانست که چراکامش تلخ شد پاییز ورقهایش خوب بُرنخورده بود ورقِ دل لابه لای برگهای خشک ورنگی پایش لیز خورد وشکست ودوست داشتنم انار ترکیده ای شد که ازدندان خاطراتت گذشت…. شاعر : مژگان معدنی